10 Ocak 1992’de, Pasifik’te oluşan bir fırtına, küresel okyanus akıntılarına ilişkin en büyük ve en olağandışı çalışmalardan birini harekete geçirdi. Çin’den Amerika’ya giden bir yük gemisi fırtınaya yakalandı ve yan yattı. Gemiyi kurtarmak için, 28.800 plastik banyo oyuncağı içeren birkaç nakliye konteyneri suya atıldı.

Okyanus akıntılarını araştırmak isteyen bilim insanları normalde bir deney kapsamında bu kadar plastik oyuncağı asla okyanusa atamazlardı, ancak bu kaza kaçırılamayacak kadar önemli bir fırsattı. Okyanus akıntılarını incelemek için daha önce şişeler kullanılmış, ancak dağıtımları normalde 1.000 şişeyle sınırlanmıştı ve bunların çoğu bir daha asla görülmedi. 28.000 plastik oyuncak ise oşinografi için bir nimetti, çünkü çok daha fazla veri toplamak mümkün oldu.

Friendly Floatees olarak adlandırılan oyuncaklar, ilk olarak 1992’nin sonlarına doğru Alaska sahilinde, başlangıç noktalarından yaklaşık 3.200 kilometre uzakta kıyıya vurmaya başladı. Bir yıl geçti ve Alaska Körfezi’nin doğu kıyısında 400 oyuncak daha ortaya çıktı. Her oyuncak hayvan, Curtis Ebbesmeyer ve meslektaşı James Ingraham tarafından oluşturulan bir bilgisayar modeli olan Okyanus Yüzey Akımları Simülasyonuna (OSCAR) girildi. Model, hava basıncı ile hava basıncı ve hava sistemlerinin hızı ve yönü ile ilgili verileri birleştiriyor.

OSCAR, birkaç yıl sonra Washington eyaletine ulaşan Friendly Floatees’ın yönünü başarılı bir şekilde tahmin etti. Denizde kalanlar, Japonya’ya doğru sürüklenip Alaska’ya geri döndü ve hatta bazıları Arktik buzullarında donmuş oldukları Bering Boğazı’na bile gitti.

Ebbesmeyer, Grönland Denizi’nin daha sıcak iklimi buzları parçalayıp onları serbest bırakmadan önce, kutup boyunca ilerlemelerinin birkaç yıl alacağını tahmin etmişti. 2007’ye gelindiğinde, deniz suyunun yıpratıcı etkisi ile boyası sıyrılan ve beyazlaşan oyuncaklar İngiltere’nin güneybatı kıyılarına ulaştı.

Oyuncakların şaşırtıcı yolculuğunu aşağıdaki YouTube videosundan izleyebilirsiniz:

Kaynak: Chip