Efsane Oyunlar #3 Call of Duty 2 İncelemesi

2. Dünya Savaşı’na adım attığımız Call of Duty 2’de birçok gerçek hikayenin oyuna entegre edilmesini yaşıyoruz. Özellikle Vasili Zaytsev hikayesine atıfta bulunan Infinity Ward sayesinde tarihin kapıları gençlere tekrar açıldı. Infinity Ward bunu oyuna öyle işlemiş ki “Vasili Alooow, Vasilii! Hüop!” Oyun da en çok duymaktan keyif aldığımız ses haline dönüşüyor.

Er Vasili Ivanovich Koslov’u Stalingrad muharebesinden sonra bir daha görmesek de İngiltere’den Çavuş John Davis ve Tankçı Komutan David Welsh, A.B.D.’den de Onbaşı Bill Taylor ile epey sıkı fıkı oluyoruz. 1941-1944 arası oyunda gerçekten oldukça çetin geçiyor. Savaşın bütün acımasızlığını iliklerimize kadar alıyoruz. Özellikle Tiger tanklarla ilk defa karşılaştığımızda “seçimi kaybeden Donald Trump şaşırması” yaşıyoruz.

Dinlen, savaş, dinlen, savaş “hiç bitmeyecek gibi görünen bir mücadele başlıyor”

Oyun hikaye bakımından oldukça özel bir yere sahip. Bütün dünya 1939-1945 arasını unutmaya çalışırken, Infinity Ward’un 2. Dünya Savaşı temelli bir oyun yapması aslında dönem tarihine ilginin artmasına neden oldu. Keza Nazi Almanya’sının başlattığı 2.Dünya Savaşında 60 ila 70 milyon insanın hayatını kaybettiği biliniyor. Infinity Ward’un yaşayacağı iki ihtimal vardı, ilk ihtimal oyun linç edilecekti ve ciddi tepki göreceklerdi, ikinci ihtimalle oyun dünyasında devrim yaşanacaktı ki öyle de oldu.

Biraz özet geçtikten sonra oyuna Vasili olarak başlıyor, kısa bir eğitimden geçip kendimizi cephede buluyoruz. Mermiler tepemizden vızır vızır geçiyor, el bombalarının nasıl patladığı belli değil, tank paleti sesleri her yerde. Elimizdeki silahlara bakıyoruz bildiğin oyuncak tabanca. O anda işte her şey anlaşılmaya başlanıyor aslında “Almanlar yarışa Ferrari, biz Şahin’le” katılmışız. Oyuncu olarak “Ferrari çok yakar, LPG’li Şahin ben bunu fulledim mi 600 KM giderim Ferrari bir depoyla ne kadar gidecek yav” kafasına girip koştur koştur cephede aksiyona giriyoruz. Oyunda gerçekçiliği arttırmak için sağlık paketlerini kaldırmışlar, her bulduğumuz barikatın arkasında en az 10 saniye geçirip kendimize gelmeye uğraştıkça “cephede savaşma psikolojisi” hepten benliğimize işliyor.

TIGEEEEEEEEEEEEEEERRRR! BOOOOOOOOOM!

Şahsen oyunda duyduğum en korkunç çığlık ve patlama sesi olabilir. Özellikle Tiger diye bağıran elemanın ardından gelen tank paleti sesi ve korkunç patlamanın uğultusu nedeniyle şöyle bilgisayar ekranına boş boş baktığımı hatırlıyorum. Oyunda dönem teknolojisi gerçekçi olarak anlatılmış, aslında bu da oyunu efsane yapan öğelerden biri. Ben elime otomatik tüfek aldım bütün düşmanları dağıtacağım diyemiyorsunuz keza gazlı sistem tüfeklerin yeni yeni geliştiği dönem, tüfek şişerse düşman karşısında “ehe” diye kalmanız mümkün.

Bu arada “El bombası attım birazdan bak karşıya şimdi ahahah” diye sevindiğiniz sırada attığınız bombanın size dönme ihtimali çok yüksek. Oyunda o nedenle yerinizde sabit kalma şansınız neredeyse hiç yok. Bu noktada yapay zeka dönem için gerçekten çok gelişmiş ve gerçekçi bir savaş deneyimi yaşamanızı sağlıyor. Oyunda save noktasına geleyim de bir dinleneyim dediğim çok oldu, keza oyun hiç durmuyor. Oyun gerçekten savaş atmosferini yaşatıyor yani bunu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum da bu oyunu efsane yapan en önemli şeylerden biri aslında “gerçekçilik.”

Dönemin teknolojisine göre efsane grafikler

Call of Duty 2, 2005 yılında piyasaya sürüldüğünde DirectX 9 uyumlu çalışıyordu. Oyunun dönemine göre inanılmaz gelişmiş grafikleri olduğunu söylemek gerekli. Bununla beraber binalar, atmosfer, oyun içi tasarımlar, harita tasarımları, hatta bina ve harita içinde yer alan en küçük detaya kadar düşünülmüş aksesuarlar gerçekten dönem için muazzam yapılmış.

Beltot, Breakout, Brecourt, Burgundy, Caen, Carentan, Decoy El Alamein, Harbor, Leningrad, Matmata, Moscow, Dawnville St. Mere Eglise, Stalingrad, Toujane, Villers-Bocage, Wallendar haritalarının hepsi özenle hazırlanmış. Döneminde oyunu inceliyor ya da eleştiriyor olsaydık eksi puan verebileceğimiz tek şey “karakterlerin yüzlerine” biraz daha çalışılması gerekliliği olurdu.

Atmosfer ve sesler 2.Dünya Savaşı’nın acımasızlığını anlatabiliyor

Infinity Ward ekibi omuz omuza savaştığınız arkadaşlarınızla bağ kurmanızı da sağlamış. Her karakterin ismini biliyor olmak bir şekilde oyun da olsa yanınızda ölmelerine üzülüyor olmanıza neden oluyor. Özellikle patlayan her bombanın ardından yardım çığlıklarını sürekli duymak istemsiz olarak yardıma koşmak istemenize neden oluyor. Zaten oyunda iki şansınız var ya tek başınıza ekibinizden uzakta savaşacaksınız ya da ekiple savaşıp atmosferin içinde yer alacaksınız. Sesler demişken, karakterlerin sizinle konuşması, direktif vermesi, vurulan bir karakterin çıkardığı ses atmosferi tamamlıyor.

Bir dönem “savaş oyunları oynayanlar cani oluyorlar” diye başlıklar atıldığını hatırlarsınız, bunu yazanlara Call of Duty 2 oynatın. Savaşın nasıl acımasız bir şey olduğunu COD 2 oynayıp anlayan adam, kolay kolay birine zarar veremez.

Captain Price ve diğerleri

Call of Duty 2 ve Call of Duty: Modern Warfare’da karşımıza çıkan Captain Price oyun serisindeki en efsane ve seriye kazık çakmış adam sayılabilir. Normandiya görevlerinde takıldığımız Captain Price’ı yarın öbür gün Modern Warfare’da göreceksin deseler “…” derdim. Şunu belirtmekte fayda var Bill Taylor karakteri nispeten oyun içinde daha basit geliyor. Vasili ile sokak çatışmalarının dibine vurduğumuz için Bill Taylor’la bu noktada “aa ne kadar süper lan” dediğimiz çok fazla iş yapmıyoruz keza Captain Price’la da öyle.

Ama David Wels’le tank savaşlarını görmek harika bir deneyim sunuyor. Tanklarla savaşabilmek evet dönem için harika ancak bir eleştiri de buraya sıkıştıralım; “Babacım keşke çölde halı sahaya gider gibi tank savaşları koymasaydınız da arada şehir içinde de Tiger’lar ile savaşsaydık” demeden edemiyorum. Yine de COD 1 ve COD 2’de aldığım keyfi dönem içinde başka bir oyundan almadım.

“Call of Duty 2 Neden Efsane?”

Oyunu incelerken aslında birçok efsane olmasına neden olan öğeyi yazdık. Oturup bunları toparlamamız gerekli elbette. Sizlerle net konuşalım 2. Dünya Savaşı atmosferini daha iyi anlatan ve daha çok keyif veren başka bir oyun şu anda yok. Infinity Ward bu noktada evet efsane iş çıkarmış. Oyun gerçek savaş simülasyonu gibi. Dönemi için efsane olmasıyla beraber Infinity Ward günümüz şartlarıyla aynı oyunu aynı senaryoyla tekrar yapıyorum dese, abartmıyorum bu oyun gene popüler olur.

Bazı oyunlar vardır, yıllar sonra bile repliklerini ve sahnelerini unutmazsınız. Call of Duty 2 tam anlamıyla budur. COD serisini COD serisi yapan oyun Call of Duty 2. Ancak şunu söylemek istiyorum seri buradan sonra inanılmaz bozdu. Bakın bu oyunu yapanda aynı firma, Infinite Warfare’ı yapan da aynı firma. Şimdi insan sormadan edemiyor “Oğlum COD 2’den sonra nasıl bir travma yaşadınız ki yıllar sonra birçok güzel oyunun ardından gidip Infinite Warfare’ı yaptınız?”

Sonuç olarak şöyle belirtmek de fayda var, “Top 10 FPS oyun listesi” yapacak olsaydım, mutlaka COD 2 bu listeye girerdi. Oyunun retroluğu, hatıraları, multiplayer modda arkadaşlarımla kıyasıya kapışmam falan bunların tamamı hatıradan ibaret. Bu oyun sonrasında “savaş tarihi meraklısı bir nesil yetişti”.

Sizlerde Call of Duty 2 için yorumlarınızı lütfen bizimle paylaşın. Bu arada yorumları okuyoruz, incelenmesini istediğiniz “efsane oyunu” yorumlarda belirterek önümüzdeki hafta oyunu siz belirleyebilirsiniz.

Kaynak: Webtekno