Van Gogh tablosunda gizlenen ve ünlü ressama ait olan portre, X-ray ışınlarıyla ortaya çıkartıldı

Vincent van Gogh‘un İskoçya’daki Ulusal Galerilerdeki bir resminin rutin bir kataloglama prosedürü beklenmedik bir keşifle sonuçlandı: Tuvalin arkasında gizli bir otoportre (van Gogh’un kendi portresi) vardı. Portre, yaklaşan bir sergiye hazırlık amacıyla bir kataloglama çalışmasının parçası olarak Köylü Kadının Başı’nın röntgen analizini gerçekleştirirken ortaya çıktı. Sergi açıldığında ziyaretçiler, ekranın ortasındaki özel olarak hazırlanmış bir ışık kutusu aracılığıyla X-ray görüntüsünü görebilecek.

X-ışını görüntüleme teknikleri, ışınların daha yüksek frekansı, tablolara zarar vermeden doğrudan geçtiği için değerli tabloları analiz etmeye ve onarmaya yardımcı olan köklü bir araç. X-ışını görüntülemeleri, bir tuval üzerine boyanmış veya sanatçının orijinal vizyonu değiştirmiş olabileceği her şeyi ortaya çıkarabilir.

Örneğin, Vermeer’in Açık Pencerede Bir Mektup Okuyan Kızı ilk kez 1979’da X-ışını analizine tabi tutuldu ve üst boyamanın altında gizlenen bir Aşk Tanrısı görüntüsünü ortaya çıkardı. Ve 2020’de Hollandalı ve Fransız bilim insanlarından oluşan bir ekip, Rembrandt’ın tarihte kaybolduğuna inanılan ünlü impasto tekniğinin gizli tarifini ortaya çıkarmak için yüksek enerjili X-ışınları kullandı. Zaman içerisinde pek çok farklı tablo ve sanat eseri bu ışınlarla karşılaştı ve analiz edildi.

Tabii ki bu, bir Van Gogh tablosunun X-ışını analizine tabi tutulduğu ilk sefer de değil. 2008’de Avrupalı bilim insanları, Van Gogh tarafından boyanmış bir köylü kadının gizli portresini yeniden oluşturmak için senkrotron radyasyonu kullandılar. Tuvallerini yeniden kullanmasıyla tanınan sanatçı, 1887’de Çimen Parçası’nı yarattığında bunun üzerine boyanmıştı. Senkrotron radyasyonu, tuval üzerindeki atomları uyarır ve bu atomlar daha sonra bir floresan detektörünün yakalayabileceği kendi X-ışınlarını yayar. Resimdeki her öğenin kendi X-ışını imzası vardır, böylece bilim insanları her birinin birçok boya katmanındaki dağılımını belirleyebilir.

Van Gogh’un bir tuvali arka yüzünü boyayarak yeniden kullandığı da biliniyordu. Van Gogh uzmanı Martin Bailey‘nin The Art Newspaper’da yazdığı üzere “Edinburgh tablosu, van Gogh’un yeniden kullanılmış tuvale sahip tek çift taraflı tablosu değil. 1929’da Hollandalı konservatör Jan Cornelius Traas, üç Nuenen tablosundan karton desteği çıkardı ve arka taraftaki gizli portreleri ortaya çıkardı. Ve bir Köylü Kadının Başı’nın gizli tarafında bir şeyler olabileceğinden uzun süredir şüphelenildiğini söyleyebiliriz.”

Mayıs 1885’te tamamlanan Köylü Kadının Başı, Van Gogh’un daha mütevazı çalışmalarından biri ve 1960 yılında Alexander Maitland adında bir Edinburghlü avukat tarafından Ulusal Galerilere bağışlanmıştı. Müzeye göre, uzmanlar şimdi bunun Van Gogh’un Mayıs 1885’te tamamlanan daha büyük bir tablo olan Patates Yiyenler (şu anda Amsterdam’daki Vincent van Gogh Müzesi’nde sergileniyor) ile bağlantılı olarak yaptığı bir dizi çalışmanın parçası olduğuna inanıyor.

Müzenin koruyucuları, küçük tabloyu X-ışını analizine soktuklarında fazla bir şey beklemiyorlardı. Ortaya çıkan görüntü, Van Gogh’a çok benzeyen, boğazına gevşek bir şekilde bağlanmış bir boyun atkısı olan kenarlı şapkalı sakallı bir izleyicinin portresini ortaya çıkardı. Portre, büyük olasılıkla 20. yüzyılın başlarında yapılmış, muhtemelen bir sergi için çerçevelemeden önce resmi daha güvenli hale getirmek için yapıştırıcı ve karton katmanlarıyla kaplanmıştı.

Bir sonraki adım, otoportreyi kaplayan yapışkan ve karton katmanlarının diğer resme zarar vermeden nasıl çıkarılacağını bulmak gibi gözüküyor. Bir asırdan fazla bir süre sonra otoportrenin ne durumda olduğu belli değil…

Kaynak: Chip