Binlerce yıldır kapalı olan devasa mağaranın içinde herkesi şaşırtan ayı izi bulundu

Bilim insanlarının binlerce yıldır “zamanda donmuş” bir habitatı keşfetme fırsatı bulmaları hayatta pek sık rastlanan bir durum değildir. Ancak araştırmacılar, 2015’te güneydoğu İspanya’nın kayalıklarının içinde mağaramsı bir alanın saklandığından şüphelenmeye başladıklarında, beklediklerinin çok daha fazlasını buldular.

Mağaranın büyüklüğünün netleşmesi yıllar alacaktı, ancak araştırmacıların şimdiye kadar antik mağarada yaptıkları dikkatli keşiflerde keşfettikleri şey, bir zamanlar mağaranın tavanından sarkan korkunç sarkıtlar arasında pençe izleri hala görülebilen, soyu uzun zaman önce tükenmiş ayılara ev sahipliği yaptığıydı.

İspanya’nın Cieza kentindeki Cañón de Almadenes içinde yer alan Cueva del Arco içerisine yapılan keşif çalışmaları, Murcia Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından yönetiliyor. Keşif ekibinin içerisinde, diğer tarafta ne olduğunu görmek için kafasını bir kayanın altına sokarak mağarayı ilk gören kişilerden biri olan Profesör Ignacio Martín Lerma da bulunuyor.

İlk başta mütevazı bir açıklık olması beklenen girişin, mağara tabanından 20 metre yüksekliğe kadar uzanan tavanları olan devasa bir alan olduğu bulundu.

Ekip tarafından yapılan açıklamada, “Kendimizi birinci sınıf bir keşifle karşı karşıya bulduk. Odalar devasaydı, bazıları 20 metre yüksekliğindeydi ve bu da onları bölgedeki en yüksek odalar yapıyordu. Sarkıtları da aynı şekilde benzersizdi, bazıları 3 metre uzunluğunda ve 1 santimetre genişliğindeydi, yani mağaranın binlerce yıl boyunca izolasyonu sayesinde neredeyse benzersiz bir stabilite koşullarında büyümüşlerdi” denildi.

Muazzam alandan derlenen en dikkat çekici bulgulardan biri, duvarlarda mağara ayısının pençe izlerinin bulunmasıydı. Mağara ayılarının (Ursus spelaeus) yaklaşık 24.000 yıl önce neslinin tükendiği ve yaklaşık yarım ton ağırlığında ve 3 metre uzunluğa kadar uzanan inanılmaz canlılar olduğu düşünülüyor.

Antik mağaranın duvarlarına kazınan izleri, bu ayıların yarımadanın tahmin edilenden daha güneyinde yaşadıklarını gösteriyor. Aslında bu tür mağaralarda yaşamıyorlardı ama fosillerinin çoğu mağaralarda bulundu. Bunun sebebinin, başarılı olmak için büyük sinüsler geliştirdikleri kış uykusu sırasında ölmelerinin bir sonucu olduğu düşünülüyor.

Ancak, dişlerinin konumunun et yemelerini neredeyse imkansız hale getirmesinden dolayı, bitki temelli devlerin aynı büyük sinüsler yüzünden sonlarının gelmiş olması da mümkün görülüyor. Dünya donup bitki örtüsü yok olurken, mağara ayıları, bugüne kadar Dünya’da kalmayı başaran et yiyen kuzenleri Ursus arctos’a kıyasla soğuğa daha az uyum sağlayabilmiş olabilir.

Mağarada ortaya çıkarılan keşifler araştırmacıların beklentilerini aşmış olsa da, henüz keşfedilmemiş kısımlar mağara için duyulan heyecanı arttırıyor. Ekip, ellerinde böylesine nadir ve el değmemiş bir doğal hazine varken, son derece dikkatli bir şekilde ilerlemeleri konusunda ısrar ediyor.

Kaynak: Chip