Eğer bir yangına tanık olduysanız veya bir filmde yangın sahnesi izlediyseniz, itfaiye ekiplerinin alevleri söndürmek için kullandıkları suyun sıradan su ile karşılaştırıldığında herhangi bir şekilde farklı ya da özel olup olmadığını merak etmiş olabilirsiniz.

Gerçekten de itfaiye ekipleri, yangınları söndürmek için normal sudan farklı malzemeler kullanıyor. MS 6’daki ilk itfaiye teşkilatından bu yana, itfaiye teşkilatları binlerce yıldır tekniklerini mükemmelleştirmeye çalışıyor. Nöbetçiler olarak bilinen orijinal Roma itfaiyesinin yangınla mücadele etmek için süngerler, sifonlar ve süpürgeler kullanarak bir hat üzerinde kovalarla su taşıdığı düşünülürse, gelişimin oldukça etkileyici olduğunu söyleyebiliriz. Elbette organize yangınla mücadele dünyasında harika bir ilk adım olsa da, banyo zamanıymış gibi birkaç kova ve bir süngerle modern bir yangına müdahale etmenin büyük bir etkisi olmayacaktır.

1900’lerin başından bu yana, itfaiyeciler yangınları söndürmek için öncelikli olarak köpük kullanıyorlar ve bu köpük, ilk kullanılmasından bu yana geçen yüzyılda pek çok iyileşme geçirdi. Suya köpük konsantresi eklenerek, sıvı yüzeylerin (örneğin bir yakıtın) üzerinden akabilen ve alanı soğutan ve ateşi oksijensiz bırakan bir köpük oluşturulur. Ayrıca, bazı köpükler bir yakıt yüzeyinin üzerinde bir buhar sızdırmaz film oluşturabilir.

1960’ların ortalarında ise, itfaiye ekipleri suyu “ıslatmak” için ıslatıcı maddeler kullanmaya başladı. Underwriters Laboratories Inc. (UL) Dizinine göre kimyasal maddeler, “sade suya uygun miktarlarda eklendiğinde, sade suyun yüzey gerilimini önemli ölçüde azaltan ve nüfuz etme ve yayılma kabiliyetini artıran sıvı konsantrelerdir.” Normal suya göre daha iyi hedefe sızma yetenekleri göz önüne alındığında, ortaya çıkan bu sonuç bazen “ıslak su” olarak adlandırılıyor.

İtfaiyeciler, yangınla mücadelede köpük ve ıslatıcı ajanların yanı sıra yakıt kaynaklarıyla karışan ve onu küçük damlacıklara bölen, suyla çevrili ve söndüren emülgatörler de kullanabiliyor.

Kaynak: Chip