Mars’ta yaşayacak insan kolonilerinde olmaması gereken insanlar açıklandı
Yeni bir çalışma, Mars’taki bir yerleşimin hayatta kalması için gereken ideal Mars sakini sayısını belirlemek için kolonilerin simülasyonlarını gerçekleştirdi ve bunun yanında, belirli kişilik türlerinin muhtemelen böyle bir görevden uzak durması gerektiğini ortaya çıkarttı.
Eğer insanlar başka bir gezegende kalıcı bir yerleşim kurmaya karar verirse, pek çok bilinmezle karşı karşıya kalacağız. Ön baskı sunucusu arXiv’de yayınlanan ve henüz hakem değerlendirmesinden geçmemiş olan yeni bir araştırma, bir koloninin en iyi hayatta kalma şansı için hangi boyutta olması gerektiğini belirlemek amacıyla 28 yıllık çok sayıda simülasyon çalıştırarak bu bilinmeyenlerin bazılarını sınırlamaya çalışıyor.
Daha önce de bu soruyu cevaplamaya çalışan çalışmalar vardı. 2020 yılında, kolonicilerin çalışma kapasitesini aşmadan hayatta kalmaları için gerekli tüm görevleri yerine getirmek için gereken insan sayısının 110 olduğu belirlenmişti. Bu makaleden ilham alan yeni ekip, Kızıl Gezegendeki yaşam hakkında biraz farklı varsayımlarda bulundu. Bu varsayımlar arasında koloninin zaten inşa edilmiş olduğu, yiyecek, hava ve suyun yerel olarak üretilebileceği ve gezegende de enerji üretilebildiği yer alıyordu.
En büyük farklardan biri, koloninin boyutunu genişletmek için insan göndermektense yeniden malzeme göndermenin daha uygun maliyetli olacağını varsayarak, koloninin Dünya’dan düzenli bir şekilde malzeme alacağını modellemesiydi.
Ajan simülasyonları, temel olarak ajanlara (karakterlere) nitelikler atar (The Sims gibi bir oyunda karakterlerinizi yarattığınız aşamayı düşünebilirsiniz) ve ardından kolonidekilerin çalışma günlerini ve diğer ekip arkadaşlarıyla olan etkileşimlerini simüle eder (bir kez daha The Sims’i düşünebilirsiniz, ancak oyuncuların karakterlere uyguladıkları olağan psikolojik baskı olmayan bir sürümü olacaktır).
Ekip, makalede “Her ajana, NASA’nın İnsan Faktörleri ve Davranışsal Performans Öğesi araştırmasıyla tutarlı olarak sivil ve askeri mesleki uzmanlıklarıyla ilgili beceriler verilir” yazıyor ve bu NASA araştırmasının “koşullara ve mürettebat rollerine göre genelleştirilebilen yetenekleri ve Mars’a yapılacak 30 aylık bir keşif gezisi sırasında tüm mürettebat üyelerinin ihtiyaç duyacağı yetenekleri analiz ettiğini” açıklayarak devam ediyor.
Ayrıca ekip, ajan simülasyonunda kişiliği de hesaba katmaya çalıştı ve onlara bazı farklı kişilik tiplerini verdi. Bu tipler arasında; rekabet gücü ve saldırganlığı düşük olan Uyumlular; dışa dönük ve sosyal etkileşime ihtiyaç duyan Sosyaller; rekabetçi kişilerarası yönelime sahip olan ve sıkı rutinlere sabitlenmiş Tepkiciler; ve son derece rekabetçi ve saldırgan olan, can sıkıntısıyla baş edemeyen ve rutine geçemeyen Nevrotikler bulunuyordu.
Her ajanın, onları öldürebilecek bir can çubuğu vardı. Kendi kişiliklerine sahip yeni Marslıların ikmali, ölenlerden oluşan boşlukları doldurmak için periyodik olarak gerçekleşecekti. Simülasyonlar 28 yıl boyunca yürütüldü ve kolonileri başlatan 10 ila 170 arasında değişen sayıda insan vardı. Çalışmanın sonucunda, bir koloniyi sürdürmek için gereken en düşük sayının 22 olduğunu buldular. Bu sayı, düzenli yeniden tedarik görevleri olmayacağını varsayan önceki çalışmadan çok daha düşüktü.
Ancak beklemedikleri şey, nevrotikler arasındaki ölüm oranıydı.
Ekip, “gözlenen birincil fenomen, Mars nüfusunun azalmasında ortaya çıkıyor” diye yazdı ve devam etti: “Yerleşimin üyelerinin yerleşim kaynaklarının yetersizliğinden, yaşam alanı kazalarından veya gemi taşımacılığı felaketlerinden etkilenme olasılığı eşit olsa da, ‘nevrotik’ psikolojiye sahip Marslılar diğer psikolojilere göre çok daha yüksek oranda ölüyor. Nüfusları yeterince düşük bir seviyeye ulaştığında yerleşim nüfusu istikrara kavuşuyor.”
Ekip, nevrotik kişiliklerin kolonideki yaşamları boyunca acı çektiğini ve bu kişilik tipinden daha az insan varken koloninin iyileştiğini belirtiyor: “Nevrotik psikolojiye sahip ve başa çıkma kapasitesi yüksek olan Marslılar, diğer Marslılarla etkileşimden en az yararlanıyor ve başa çıkma kapasiteleri düşükse en çok cezalandırılıyorlar. Sonuçlarımız, bu etkinin Mars’taki nüfus azalmasının itici gücü olduğunu ve en aza indirildiğinde veya ortadan kaldırıldığında istikrarlı bir yerleşime yol açabileceğini gösteriyor.”
Tabii ki gerçek insan etkileşimleri, eğilimleri bulmaya yönelerek işleri basitleştiren bu simülasyonlar kadar basit değil. Sakinleri sahte Mars habitatlarına kapatarak ve gezegendeki yaşamla beraber gelebilecek tüm sorunlar simüle edilerek gerçek hayat simülasyonları da yapılıyor.
Çalışma ön baskı sunucusu arXiv’de yer alıyor.
Kaynak: Chip
