Bu yılın başlarında bir İtalyan araştırmacı, İtalya’nın Arezzo iline bağlı Laterina belediyesindeki Romito Etrüsk-Roma köprüsünü işaret ederek Mona Lisa’nın nerede çizildiğini tespit ettiğini iddia etmişti. Şimdi ise bir grup araştırmacı, da Vinci’nin bu resmi nasıl yaptığına dair daha fazla bilgi edinerek zamanının bir asır ötesinde bir teknik kullandığını ortaya çıkardı.

Fransa ve İngiltere’den bilim insanlarından oluşan ekip, da Vinci’nin çalışmalarından örnekleri inceledi; Mona Lisa‘nın gizli bir köşesinden alınan küçük bir parça ve Son Akşam Yemeği‘nden alınan 17 mikro örnek… 1500’lerin başlarında yapılan pek çok resimde, Mona Lisa da dahil olmak üzere tuval olarak kalın bir boya tabakasına sahip ahşap paneller kullanılıyordu. Çoğu, yağlı boyaların üzerine yapışmasına yardımcı olmak için beyaz pigmentler, tebeşir ve hayvanlardan elde edilen tutkaldan yapılmış astar olarak gesso kullanmaktaydı. Ancak örnekleri analiz eden ekip, da Vinci’nin İtalyan Rönesans resimlerinde görülmeyen farklı bir teknik kullandığını tespit etti.

X-ışını kırınımı ve kızılötesi spektroskopisi kullanarak parçaları analiz eden ekip, yağ ve kurşun arasındaki bir reaksiyonda oluşan bir bileşik olan plumbonakrit buldu. Bu durum ekibe da Vinci’nin kurşun beyazı pigmenti kullandığını ve yağlı boyalarına kurşun oksit aşıladığını düşündürdü ki bu teknik 1600’lerde Rembrandt tarafından kullanılana kadar görülmemişti. Kurşuna maruz kalmanın sağlık ve IQ üzerindeki etkisi göz önünde bulundurulduğunda boyalara kurşun eklenmesi önerilmese de bu teknik boyanın kurumasına yardımcı oluyor.

Paris’teki Sorbonne Üniversitesi’nden Profesör Gilles Wallez CNN’e yaptığı açıklamada, “Leonardo’dan gelen her şey çok ilginç, zira o elbette bir sanatçıydı, ama aynı zamanda bir kimyager, bir fizikçiydi, pek çok fikri vardı ve bir deneyciydi… zamanının bilgisini geliştirmeye çalışıyordu. Onun süreçleriyle ilgili her bir şey keşfettiğinizde, açıkça zamanının ötesinde olduğunu keşfediyorsunuz” dedi.

Kaynak: Chip