Muz, botanik açıdan bakıldığında dutsu meyvelerin (berry) arasında bulunur ve garip bir şekilde çilekler bu grupta yer almaz. Muzların insanların pek takdir etmediği çok fazla özelliği vardır, ancak belki de en yanlış anlaşılan ve haksız yere iftiraya uğrayan özelliklerinden biri, uçlarında bulunan küçük siyah yumrulardır.

Eğer bu yumruların tohum olduğunu düşünen gruptaysanız, ne yazık ki yanılan kişilerin arasında yer alıyorsunuz. O küçük yumru aslında bir tohum değil. Muzun tohumları da, biz insanların çok sevdiği yumuşak kısmı olan etli kısmının içinde bulunur. Ne yazık ki burada primatlar yerine insanlar demek zorundayız, çünkü vahşi doğada maymunların muz yemeyi çok sevdiği de aslında doğru olmayan yaygın “bilgilerin” arasında yer alıyor.

Primatların beslenme ekolojisi konusunda uzman olan Berkeley’deki Kaliforniya Üniversitesi’nden Profesör Katharine Milton, Business Insider ile yaptığı görüşmede “Vahşi maymun-muz bağlantısının tamamı aslında tamamen uydurmadır” dedi ve devam etti: “Yenilebilir muz, yetiştirilen evcilleştirilmiş bir bitki ve meyvedir. Yabani maymunlar, muzların ekildiği insan yerleşiminin yakınında olmadıkları sürece asla muzla karşılaşmazlar.”

Eğer bir muzu ortadan uzunlamasına keserek yiyen gruptaysanız, normalde tohumları ortasından aşağıya doğru uzun bir çizgi halinde bulursunuz. Ancak günümüzde mağazalarda satılan muzların çoğu, genellikle tohum üretmeyen Cavendish çeşididir.

Öte yandan, muzun ucundaki o küçük siyah yumru her zaman oradadır. Bunun nedeni, bunun bir tohum değil, muz meyvenizin yetiştiği çiçek olmasıdır.

Muzlar ağaçlarda salkımlar halinde büyür ve bu uç aslında meyvenin “tepesi”, sert sapı ise “alt kısmı”dır. Çoğu insan muzun önce sapını kopararak yer, bu da en son kalıntı çiçek ucu ile karşılaşmalarına sebep olur.

Bu kadar küçük ve önemsiz bir parça için, muz çiçeğinin kalıntıları modern insanlar arasında gerçek bir nefret uyandırmış gibi görünüyor. Bazen “parmak ucu” olarak da adlandırılan bu parça tamamen yenilebilir olmasına rağmen, sert dokusu ve acı tadı nedeniyle çoğu zaman atılır.

Kaynak: Chip