Tüm virüsler zamanla mutasyona uğruyor, bu doğada yaygın bir olay. Aynı şey, COVID-19’a neden olan SARS-CoV-2 için de böyle. SARS-CoV-2, virüsün orijinal dizisinden bu yana binlerce kez mutasyona uğradı. Bu mutasyonlar, çoğu zaman virüsün davranışını değiştirmiyor ve virüsün yayılmaya devam ederken taşıdığı “yolcu” mutasyonlar olarak düşünülüyor.

Ancak arada bir bazı mutasyonların virüse faydalı olduğu ortaya çıkıyor ve meydana geldikleri yere bağlı olarak virüsün daha bulaşıcı hale gelmesine ve daha hızlı yayılmasına veya virüsün bağışıklık sisteminden daha iyi kurtulmasına yardımcı olabiliyor.

Son zamanlarda SARS-CoV-2’nin çeşitli yeni varyantları tanımlandı ve virüsün orijinal varyantlardan farklı davranmaya başlaması, görünüşte daha bulaşıcı ve daha az tespit edilebilir hale gelmesi nedeniyle alarmlar çalmaya başladı.

Şimdi, Pittsburgh Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden yeni bir araştırma, SARS-CoV-2’nin, virüsün önemli bir bölümünü, yüzeyindeki başak proteini kodlayan genetik dizinin parçalarını seçici olarak sildiğini gösteriyor. Başak protein virüs tarafından hücrelere tutunmak için kullanılıyor ve aynı zamanda virüsün antikorlar tarafından hedeflenen ve bağışıklık sisteminin virüsü tespit edip ortadan kaldırmasına izin veren kısmı.

Science dergisinde yayınlanan çalışma, başak proteinin yapısından sorumlu olan genetik koddaki küçük parçaların silinmesinin, onu nötralize edici antikorlara karşı daha dirençli hale getirmesine nasıl yol açtığını gösteriyor. Virüste bulunan bu hataları replikasyon sırasında tespit etmesi ve düzeltmesi gereken düzeltme mekanizması, parça silinmelerini yakalayamıyor, bu da SARS-CoV-2 dizisinde kalıcı bir değişikliğe neden oluyor ve bu da virüsün gelişimini ve davranışını değiştiriyor. Başka bir deyişle virüs, bağışıklık sistemimizden işte böyle kaçıyor.

Kaynak: Chip