Yeni keşfedilen organizmalar, “bunlar uzaylı olabilir mi” dedirtiyor

20 bacaklı Antarktika çilek tüyü yıldızı Promachocrinus fragarius, serbest yüzen sapsız krinoidlerin bir cinsinin kriptik çeşitliliğini araştıran bir makalede tanımlanan dört yeni bilim türünden biri. Bu uzaylı benzeri organizmalar denizyıldızları, deniz hıyarları ve diğer ekinodermlerle akraba.

Antarktika tüy yıldızları Promachocrinus cinsi altında yer alır ve bir zamanlar tek bir Antarktika çevresi türü olan Promachocrinus kerguelensis’i temsil ettiği düşünülürdü. Ancak yeni araştırmalar, aslında okyanusun en soğuk deniz ortamlarından bazılarında yol alan bu tuhaf küçük tüy yıldızlarının birkaç türü olduğunu ortaya çıkardı. Araştırmacılar, DNA analizlerini kullanarak ve 2008 ile 2017 yılları arasında toplanan örneklerin karmaşık morfolojisine daha yakından bakarak, şaşırtıcı derecede bir çeşitlilik keşfettiler.

İncelenen tüy yıldızları arasında yedi tür daha tespit edilerek cinsin toplam sayısı birden sekize çıkarıldı ve bunlardan dördü daha önce hiç tanımlanmamıştı. Bilime yeni kazandırılan türler arasında, kendine özgü krinoidlerin özellikle meyvemsi bir örneği olan Antarktika çilek tüyü yıldızı Promachocrinus fragarius yer alıyor.

Fragaria, gülgiller (Rosaceae) familyasında yer alan küçük bir çiçekli bitki cinsidir ve sulu meyveleri nedeniyle size daha çok çilek bitkisi olarak tanıdık gelecektir. Çilek tüyü yıldızı karmin kırmızısı rengini paylaşmayabilir, ancak araştırmacılar gövdesinin tür adına ilham verecek kadar çileğe benzediğini buldular.

Sıralanan tüm türler – P. wattsorum hariç – derinlik söz konusu olduğunda yüzeyin 100 ila 1.000 metre altında geniş bir aralık gösteriyor. Serbest yüzen krinoidler büyük ölçüde hareketsiz, nadiren hareket eden hayvanlar olarak kabul edilse de, yiyecek aramak için hareket ederler.

Yüzen bir krinoid gerçekten görülmeye değer bir manzaradır. Birçok kolunu ritmik ve büyüleyici bir şekilde sallayarak suda hareket eder. Burada ilginç bir keşif, krinoid örneklerindeki morfolojik farklılıkları tanımlayan bu yeni çalışmanın, hepsinin 20 kola sahip olduğu yönündeki uzun süredir devam eden varsayımın yanlış olduğunu, aslında sadece 10 kola sahip bazı tüy yıldızlarının bulunduğunu ortaya koymasıdır.

Yazarlar, “Biyoçeşitliliğin izlenmesi, taksonların sağlam bir şekilde tanımlanmasını gerektirir ve taksonlar gerçekten kriptik olduğunda bu çok karmaşık olabilir” diyor ve ekliyor: “Bu çalışma Promachocrinus’taki bazı türlerin morfoloji temelinde belirlenebileceğini göstermektedir, ancak bazı türler arasındaki belirsizlik, tür düzeyinde çözünürlük gerekiyorsa, dizilemenin (minimum COI) birincil araç olarak kalması gerektiğini göstermektedir.”

Kaynak: Chip